to cyfrowe narzędzie, przy pomocy którego możliwa jest symulacja ruchu kolejowego. KMM w warstwie infrastrukturalnej obejmuje swoim obszarem całą sieć kolejową kraju, czyli jest jej cyfrowym bliźniakiem.
Modelowanie mikrosymulacyjne przyjmuje jako dane wejściowe wyniki z PMT i określa czy po danej infrastrukturze będzie możliwe prowadzenie zakładanej liczby pociągów pasażerskich i towarowych. W modelach symulowany jest ruch pociągów, a nie pasażerów czy towarów, Model skupia się na dokładnym odwzorowaniu infrastruktury. Odwzorowywane są tory kolejowe wraz z opisującymi je parametrami, takimi jak prędkości maksymalne, elektryfikacja i jej rodzaj albo układ geometryczny toru. Modelowane są również układy torowe stacji oraz posterunków ruchu – co do rozjazdu, semafora, ukresu, bądź peronu oraz cały układ logicznych zależności pomiędzy elementami infrastruktury.
Podstawową funkcją cyfrowego modelu infrastruktury, jest stworzenie kanwy, na którą w kolejnej Warstwie Rozkładowo-Analitycznej nanoszony jest rozkład jazdy pociągów. Drugim elementem niezbędnym do konstrukcji rozkładu jazdy są rzeczywiste charakterystyki taboru kolejowego. Na bazie tych dwóch modułów, przy wykorzystaniu równań ruchu pociągów, kalkulowane są czasy jazdy w rozkładzie jazdy.
Oprócz samej konstrukcji rozkładu jazdy, możliwe jest przeprowadzenie szeregu szczegółowych analiz. Pozwalają one na testowanie zaprojektowanej linii kolejowej zarówno w sytuacjach planowych, jak i w awaryjnych.
Analizy Ruchowo-Eksploatacyjne w procesie studialno-projektowym pełnią funkcję interfejsu pomiędzy pozostałymi branżami analitycznymi oraz branżami projektowym.
Na podstawie danych z branż analitycznych oraz wstępnego projektowania technicznego, w wyniku przeprowadzonych Analiz Ruchowo-Eksploatacyjnych formułowane są wytyczne dla projektantów z branż technicznych. Proces ten ma charakter iteracyjny, gdyż linie kolejowe nie są projektowane w próżni. Proces ten realizowany jest w zgodnie z ideą cyklu Deminga, czyli:
Konstrukcja rozkładu jazdy
pozwala na zweryfikowanie, czy projektowane linie kolejowe oraz linie kolejowe, które są do nich styczne przyjmą planowany ruch kolejowy.
OBLICZANIE POZIOMU WYKORZYSTANIA ZDOLNOŚCI PRZEPUSTOWEJ
przy wykorzystaniu metody kompresji. Składa się ona z dwóch etapów. Pierwszy polega na, mówiąc obrazowo, maksymalnym „ścieśnieniu” pociągów na wykresie ruchu.
Drugą częścią obliczeń jest uzupełnianie pustych przestrzeni na wykresie ruchu dodatkowymi pociągami w celu określenia, ile pociągów ponad te zaplanowane w rozkładzie jazdy jest w stanie zmieścić się na projektowanej linii kolejowej.
Dogęszczony wykres ruchu pociągów dalekobieżnych (kolor czerwony) kursujących co godzinę, pociągów regionalnych (kolor zielony) kursujących co pół godziny oraz dogęszczone pociągi dalekobieżne (kolor różowy).
ANALIZA ZAJĘTOŚCI ELEMENTÓW INFRASTRUKTURY KOLEJOWEJ
pozwala w sposób jednoznaczny zweryfikować, czy w ramach projektowanej infrastruktury występują wąskie gardła.
ANALIZY SYTUACJI AWARYJNYCH
dotyczą badania, w jaki sposób projektowana infrastruktura zachowa się w sytuacjach utrudnień w prowadzeniu ruchu kolejowego. Służą one do oceny stopnia odporności projektowanej linii kolejowej – rozumianej jako element sieci transportowej – na sytuacje awaryjne, które mogą się wydarzyć mimo wysiłku włożonego w ich przyszłe zapobieganie.
MODELOWANIE WARIANTÓW INWESTYCYJNYCH – ISTOTA MODELI RUCHU KOLEJOWEGO
Wnioski z Analiz Ruchowo-Eksploatacyjnych na etapie studialnym w dużej mierze kreują rozwiązania funkcjonalne, które następnie projektanci z branż technicznych wdrażają zgodnie z obowiązującymi normami i przepisami.
Najważniejsze korzyści ze stosowania mikrosymulacyjnych modeli ruchu kolejowego w procesie studialno-projektowym to:
● projektowanie infrastruktury na miarę potrzeb
● bieżąca kontrola jakości rozwiązań projektowych w całym cyklu życia projektu
● możliwość weryfikacji wielu scenariuszy rozwiązań projektowych w celu wyboru optymalnego
● odpowiedź na pytanie: jak przy minimalnych nakładach osiągnąć maksimum korzyści?
DO CZEGO DĄŻYMY – RACE NAD KOLEJOWYM MODELEM MIKROSYMULACYJNYM
Kolejowy Model Mikrosymulacy to kompleksowy mikrosymulacyjny model ruchu kolejowego. Jednym z głównych beneficjentów budowy KMM będzie Projekt Horyzontalnego Rozkładu Jazdy. Założenia rozkładowe wypracowywane w projekcie HRJ będą weryfikowane z wykorzystaniem modelowania w Warstwie Rozkładowo-Analitycznej KMM.
Budowa KMM dla obszaru całego kraju, stworzy cały wachlarz możliwości z zakresu szeroko rozumianej analityki transportu, przynosząc korzyści na wielu płaszczyznach.
Najbardziej istotne to:
● możliwość badania wzajemnego wpływu planowanych inwestycji
● identyfikacja wąskich gardeł
● możliwość prowadzenia symulacji ruchu na całej krajowej sieci kolejowej
● możliwość prowadzenia symulacji ruchu w czasie rzeczywistym
● wsparcie w planowaniu prac utrzymaniowych